అమ్మకు వందనం (కథ)- ముక్కమల్ల ధరిత్రీ దేవి
“డాడీ,మదర్స్ డే సందర్భంగా వ్యాసరచన పోటీ పెడుతున్నారు మా స్కూల్లో. ఆరోజు నేను స్పీచ్ కూడా ఇవ్వాలని మా క్లాస్ టీచర్ చెప్పింది డాడీ… నువ్వు నాకు రెండ్రోజుల్లో పాయింట్స్ రాసివ్వాలి..”
రాత్రి భోంచేశాక కాంపౌండ్ లో కుర్చీ వేసుకుని కూర్చున్న శ్రీనివాస్ దగ్గరికి వెళ్లి చెప్పాడు రాహుల్.
ఏదో ఆలోచనలో ఉన్న శ్రీనివాస్ కొడుకు మాటలు వినిపించుకోలేదు. తండ్రి చేయి పట్టి కుదుపుతూ మళ్ళీ చెప్పాడు రాహుల్.
” ఏమిటి.. మదర్స్ డే నా..!”
అంటూ కొడుకు వైపు సాలోచనగా చూశాడు శ్రీనివాస్. అతను సరిగ్గా ఆ సమయంలో తన తల్లి గురించే ఆలోచిస్తున్నాడు. డెభ్భై కి చేరువలో ఉన్న అన్నపూర్ణమ్మను ఇంట్లో చూసుకునే వాళ్ళు లేరని సంవత్సరం క్రితం ఓ మంచి ఓల్డ్ ఏజ్ హోమ్ లో చేర్పించాడు. తను ,తన భార్య ఇద్దరూ ఉద్యోగాల నిమిత్తం ఉదయం వెళ్లి రాత్రికి ఇల్లు చేరుతారు. కొడుకు రాహుల్ స్కూలుకు వెళ్తాడు. లంకంత ఇంట్లో బిక్కు బిక్కుమంటూ ఒక్కత్తి ! ఆమె క్షేమం దృష్ట్యా ఎంతో ఆలోచించి తప్పనిసరై ఆ పని చేయాల్సి వచ్చింది అతనికి… కానీ… అలా తల్లిని దూరంగా ఎక్కడో ఉంచిన నాటి నుండీ అతనిలో అంతర్మధనం! అనుక్షణం గుండెల్లో ఏదో ముల్లు గుచ్చుకున్న భావన!
ఇప్పుడు రాహుల్ మదర్స్ డే కోసం అమ్మను గురించి వ్యాసం రాసి ఇవ్వమంటున్నాడు. తనకా అర్హత ఉందా !!
“సరేలే ,చూద్దాం…”
అనుకుంటూ అప్పటికి గుడ్ నైట్ చెప్పి పంపేశాడు. పడుకున్నాడేగానీ, శ్రీనివాస్ కు కునుకు పట్టడం లేదు. తను ఎలిమెంటరీ స్కూల్ లో ఉన్న రోజుల్లోనే తండ్రి చనిపోయాడు. తల్లి పెద్దగా చదువుకోలేదు. ఎవరి ఆసరా లేదు. ఒంటరిగా తనను పెంచి పెద్ద చేయడానికి ఎంత అవస్థపడిందో తనకు తెలియంది కాదు. స్వతహాగా ఉన్న తెలివితేటలకు కష్టపడే తత్వం తోడై మొదటి ప్రయత్నంలోనే మంచి ఉద్యోగం సంపాదించుకున్నాడు. తనను ఇష్టపడ్డ కాలేజీ క్లాస్మేట్ పద్మిని ని వివాహం చేసుకున్నాడు. రాహుల్ పుట్టాక జీవితం సంతోషంగా, సాఫీగా సాగిపోతున్నదతనికి.
అరవైఅయిదు సంవత్సరాలు దాటేంత వరకూ బాగానే ఉన్న అన్నపూర్ణమ్మ ఆరోగ్యం ఒక్కసారిగా దిగజారడం మొదలైంది. అలా అలా రెండేళ్లు గడిచాయి. మనవడు రాహుల్ హై స్కూల్ చదువుకొచ్చాడు. ఆ క్రమంలోనే ఇంట్లో ఒక్కతే ఉండాల్సి రావడం …! ఆ తర్వాత పరిణామాలు!!
ఆలోచిస్తే శ్రీనివాస్ కు అవగతమైంది… ఉద్యోగం ధ్యాసలో పడిపోయి ఇంట్లో మరో ప్రాణి ఉందన్న సంగతి పూర్తిగా మరచిపోయారు తామంతా అని… మరేదో స్ఫురించింది అతనికి… ముగ్గురూ తయారై హడావుడిగా బయటకెళ్తున్నపుడు… రాత్రి భోంచేశాక తన గదిలోకి వెళ్తున్నపుడు… ఆర్తిగా ఆమె చూసే చూపులు… కొడుకు ముఖంలో దేనికోసమో ఆమె వెతుకులాట…!! ఏదో తపన!! వాటి అర్థం ఒక్కసారిగా స్పష్టమైపోయి మనసంతా కుంచించుకుపోయిందతనికి…
**. **. **
తెల్లారింది. క్యాలెండర్ చూస్తే, మదర్స్ డే కు ఇంకా రెండు వారాలు ఉంది. ఓ నిర్ణయానికి వచ్చిన శ్రీనివాస్, ఆ రాత్రి భార్య పద్మినిని కూర్చోబెట్టి విషయం వివరించాడు. మరుసటి రోజే రాహుల్ తో సహా ముగ్గురూ ఓల్డ్ ఏజ్ హోమ్ కు వెళ్లారు…. వారం గడిచింది. ఇప్పుడు అన్నపూర్ణమ్మకు ఇంట్లో అన్ని వసతులు ఉన్న ఓ పెద్ద గది కేటాయించారు. ఇద్దరు సహాయకులను ప్రత్యేకంగా నియమించి ఆమెకు అన్ని అమరేలా చేశారు. అలాగే అంతటితో ఊరుకోక, ప్రతి రాత్రి శ్రీనివాస్, పద్మిని, రాహుల్ ఆమె గదిలో కూర్చుని కాసేపు ఆమెతో గడపడం సాగించారు.
మెల్లిగా తల్లి కళ్ళలో కాంతులు, ఆమె ముఖంలో ప్రసన్నత, పెదవులపై చిరునవ్వులు చూడగలిగాడు శ్రీనివాస్. ఓల్డ్ ఏజ్ హోమ్ నుండి తల్లిని తీసుకొచ్చేముందు డాక్టర్ ను కలిశాడు శ్రీనివాస్.
” ఆమె ఆరోగ్యం బాగా క్షీణించింది శ్రీనివాస్ గారు… కొద్ది నెలలు మాత్రమే బ్రతికే అవకాశం ఉంది… కానీ… మీ ప్రేమ, ఆప్యాయతలు ఆమె ఆయుష్షును మరి కొంతకాలం పొడిగించగలవు..”
ఆ సమయంలో డాక్టర్ అన్న ఆ మాటలు శ్రీనివాస్ కు గుర్తొచ్చి నిజమే కదా
అనిపించింది. అదే సమయంలో రాహుల్ కొద్దిరోజుల క్రితం అడిగినది గుర్తొచ్చింది అతనికి. రాహుల్, ఇప్పుడు రాసిస్తారా, అమ్మ మీద వ్యాసం… అనుకున్నాడు మనసులో స్థిరంగా…
అలా ముగ్గురూ అన్నపూర్ణమ్మ గదిలో కూర్చుని కబుర్లాడుకుంటున్న ఆ సమయంలో పద్మిని భర్త ముఖంలో సంవత్సరకాలంగా కరువైపోయిన ప్రశాంతతను గమనించగలిగింది. భర్త తన నిర్ణయం చెప్పిన ఆరోజు ఇది సాధ్యపడుతుందా అని సందేహించిన ఆమె… ఇప్పుడు తృప్తిగా తల పంకించింది. భవిష్యత్తు కాలంలో తనూ ఓ వృద్ధాశ్రమంలో చేరకుండా తన కొడుకును విలువలు నేర్పిస్తూ పెంచుతున్నందుకు భర్తపై ఆమె గౌరవం పెరిగింది. ప్రేమతో రాహుల్ భుజం మీద చేయి వేసి దగ్గరగా పొదువుకుంది సంతోషంతో….
ఆ మరుసటి రోజు…
” రాహుల్, వారం క్రితం నువ్వు ఒకటడిగావు కదా…ఇదిగో.. “
అంటూ డ్రాయర్ సొరుగు లోంచి ఓ పేపర్ తీసి రాహుల్ కు అందించాడు శ్రీనివాస్. పేపర్ మడత విప్పాడు రాహుల్.
” అమ్మకు వందనం” టైటిల్ చూసి వాడి కళ్ళు విప్పారాయి.
” థాంక్యూ డాడీ”
అంటూ శ్రీనివాస్ కు ఓ హగ్ ఇచ్చి లోపలికి తుర్రుమన్నాడు. శ్రీనివాస్ గుండెల్లో గుచ్చుకుంటున్న ముల్లు ఇప్పుడు పూర్తిగా అదృశ్యమయిపోయి మనసంతా ప్రశాంతత సంతరించుకుంది. అక్కడే కూర్చుని తండ్రీకొడుకుల్ని గమనిస్తున్న పద్మిని
” ఇది కదా… అసలైన మదర్స్ డే జరుపుకోవడం అంటే…”
అనుకుని చిన్నగా నవ్వుకుంది.
-ముక్కమల్ల ధరిత్రీ దేవి
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Comments
అమ్మకు వందనం (కథ)- ముక్కమల్ల ధరిత్రీ దేవి — No Comments
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>