స్ఫూర్తి (కవిత) – గిరి ప్రసాద్ చెలమల్లు
మేడే నేడే
నా శ్రమ ఎక్కడో ఎప్పుడో
ఉనికి కే నోచుకోలేదు
బిగి కౌగిలి వీడి
దుప్పటి తన్నేసి కళ్ళు నులుముకుంటూ
మూలన కూర్చున్న చీపురు పట్టుకుని
గదులన్నీ ఊడ్చేసి
ఇంటి ముందరి దుమ్ము దులిపి
కల్లాపి చల్లి ముస్తాబు చేసే
నేను నా బతుకును దులుపుకోలే!
నన్ను పట్టిన బూజు ను వదిలించుకోలే!!
కట్టెల పొయ్యి మీద పొగ
చూరిన గిన్నెల మసి
పొయ్యిల బూడిదతోనే
ఊడగొట్టి మెరిపించిన నేను
నా బతుకు మెరుపు కోసం
మెరుగులు దిద్దుకోలేకపోయాను
దుమ్ము ధూళి మరకలతో
కాయకాసిన దుస్తుల జిగేల్
మనేలా ఉతికి ఆరేసి
తళుక్కు మనే తెలుపు
నా బతుకు నలుపు గురించి
నెమరు వేసుకోలేదు!
చిందరవందర వస్తువులను
ఉన్నదాంట్లోనే నిశ్చింతగా
సర్దుకునే నేను
చిరుగులను సూదితో
సున్నితంగా కుట్టుకునే నేను
నా అతుకుల బతుకులను
బొంత లా కుట్టుకోలేక పోయాను
నా వనరులను సద్వినియోగం
చేసుకోలేకపోయాను!
కాలే పాదాలు
బొబ్బలెక్కే పాదాలు
ఎర్రటి ఎండలో
మాడిపోయే మోము
కొబ్బరి చమురు లేక
రేగే ఎర్రని జుట్టు
మనసులో ఎన్ని
గాయాలున్నా
గుప్పెడు మల్లెలకు
లొంగిపోయే చిన్నారి మనసు
వెరసి దైనందిన చర్య
ప్రతి చర్య నాలో
పుట్టనే పుట్టట్లేదెందుకో?!
నాపై పితృస్వామ్య
స్వారీ తరాలుగా!!!
ఈ మేడే అయినా
నాలో స్ఫూర్తి నింపేనా?!
– గిరి ప్రసాద్ చెలమల్లు
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Comments
స్ఫూర్తి (కవిత) – గిరి ప్రసాద్ చెలమల్లు — No Comments
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>