అమ్మలేని తనం!(కవిత) -బాలాజీ పోతుల
అమ్మలేని తనం! తల్లి లేని బిడ్డడని కనికరం జూపుతరు, నాయనమ్మ ప్రేమతోని నా మూతి కడుగుతది కళ్ళు బైర్లు కమ్మి మూసుకుంటే, కళ్ళ ముందు క్షితిజ సమాంతరంగా నల్ల తెల్ల చారల గుర్రమోటి కనిపించిపోతది. బొందల గడ్డ దాపున నిల్చొని, నీకై చూపుని సంధిస్తున్నాను దప్పిగొన్న నా గొంతు దాహార్తి తీర్చ, ఏ లోకానున్న నా … Continue reading →