మని(న) మనిసి (కవిత) -ద్రవిడ హరి
నిన్ను నేను దేవులాడితే
నన్ను నేనే యాదిమరిచా
నిన్ను మిన్నగా సూడాలని
నాకునేనే కూని అయిపోయా
నాటినుండి నేటిదాకా
మేటిగా ఒక్కరోజైనారాదే
పేమనెంతో పదిలంగా పంచినా
ఈసమంతయిన ఇసం పోదాయే
గుండె నిండా బాధ
ఒళ్ళు గుళ్లయిన తీరదాయే
గళ్లలేసి పొగుజేస్తే
చిల్లువడ్డ జీవునానికి అందదాయే
ఒత్తుగా కట్టమెంతో
బోత్తకట్టుకొని సేసినా
బొచ్చెలింత పిడికెడైన
గంజికి బొక్కలరిగిపోయే
కరుకు వాసనకై
నా అసువులు బాసిన
పెయ్యిమీది సెమ్మకు
పాడేమీదనైనా సిల్లర అతుకదాయే…..
పైసల వేటలో పానలే పోయినా
రవుత బంధాల నడుమ రణం ఆగదే
నారువోసినోడే నీరువోసినట్లైతే
ఆకలి మింగే జీవునాలు ఆగవెందుకో….
మనీ మనిషి అంతరించాలి
మన మనిషిగా జీవించాలి….✊
ద్రవిడ హరి
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Comments
మని(న) మనిసి (కవిత) -ద్రవిడ హరి — No Comments
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>