శాశ్వతంగా ఓ యాతనే….. ( కవిత) – చందలూరి నారాయణరావు
తెలిసి తెలియని వేళలో ఓ బాధ తలకెక్కి మనసు చిట్లి , మాట పోయి అన్ని వదిలేసి, అందరినీ తుంచేసి చావును పిలుచుకుని లోకం నుండి సర్దుకున్నావు. ప్రతి అడుగు అలికిడిలో కళ్లకు కలవరింతే… ప్రతి పలుకు సవ్వడిలో అర్థాల కవ్వింపులే రోజూకో జ్ఞాపకం కనురెప్పలుపై వాలి చప్పుడు చేసే అనుభవం హృదయమంతా పరచుకుని తలకొరివి … Continue reading →