ఒక్కోసారి జ్ఞాపకాలు ఒక వరుసలో రావు. కొన్ని చినుకులై రాలతాయి. కొన్ని ఎందుకో చూరును పట్టుకున్న వర్షపు బిందువుల్లా మెదడును పట్టి వదలవు. చదువు అంటే ఇష్టం, అయిష్టం లాంటివి ఏవీ ఉండేవి కాదు చిన్నప్పుడు. స్కూల్ అంటే ఫ్రెండ్స్. స్కూల్ అంటే నవ్వులు, కేరింతలు. స్కూల్ అంటే చిరుతిళ్ళు పంచుకుని తినడం, స్కూల్ అంటే … Continue reading →
తిక్క అనే లక్షణం అందరిలోనూ ఉంటుంది. మనుషులం కదా! ఆ తిక్క నా విషయంలో ఎప్పుడూ మంచినే చేసింది. చిన్నప్పుడు నాకు నచ్చితేనే ఏ పని అయినా చెయ్యడం అలవాటు అయింది. నాకు నచ్చితేనే ఆడడం, నాకు నచ్చితేనే చదవడం, నచ్చితేనే ఎవరితోనైనా మాట్లాడడం, నచ్చితేనే ఏ పనికైనా పూనుకోవడం, అది పూర్తయ్యే వరకూ రాక్షసిలా … Continue reading →
నా curiosity గురించి, అర్థం అయిపోయింది కదా.. ఇక ఎన్ని కథలు చెప్పినా, చివరికి చేరేది ఆ curiosity కొసకే. కొన్నాళ్ళకు మా తమ్ముడు పుట్టాడు. వాడంటే మహా ముద్దు అందరికీ. చెల్లికి మరీను. నేను, చెల్లి ముందు ఒక స్కూల్ లో చదివేవాళ్ళం. తమ్ముడిని స్కూల్ లో వేసే సమయానికి డాడీకి కలెక్టర్ ఆఫీస్ … Continue reading →
ఇంకో ఏడాదికి చెల్లి భూమి మీదికి వచ్చింది. అప్పుడు నా ప్రయోగాలు ఇంకా ఊపందుకున్నాయి. ఇంట్లో వస్తువులు, పుస్తకాలు కాకుండా బుల్లి బొమ్మ లాంటి బుజ్జాయి దొరికింది. నా ప్రయోగాలకు మిగిలిన వస్తువుల్లా మెత్తగా ఊరుకోక, ఏడుపుతో ఇంట్లో వాళ్ళకు సమాచారం అందించేది. ఏడుపుకీ ఇంట్లో వాళ్ళు వచ్చే సమయానికి నా పని కాస్తో కూస్తో … Continue reading →
