మా గర్శలకుంట పొలంలో యాసింగి నారుమడి దున్నుతున్నాడు మా నాన్న. నేను మా నాన్నకి మద్యానం సద్ది తీసుకోని పొలంకాడకి పోయాను. మా పొలం గెట్టునానుకొని ‘కోరెం సంజీవరెడ్డి'(కాపోల్ల కోరెం సంజీవయ్య) పొలం ఉన్నది. ఆయన కూడా అదే రోజున నారుమడి దున్నుతున్నాడు. ఆయనకు కూడా వాళ్ళావిడ సద్ది తెచ్చింది. వాళ్ళు, మేము అన్నం తినడానికి … Continue reading →
పెళ్లై రెండునెలలయిందేమో ఇప్పుడిప్పుడే అతనికి అలవాటు పడుతుంటే… యింతలో యిలా…. వాళ్ల ఊరునుండి వస్తూ మా ఇంటిదగ్గర దించెయ్యండంటే, “ఇప్పుడెందుకు? తర్వాత వెళ్దా”మనేమీ అనకుండా దించేశాడు సరే, తనెప్పుడొస్తాననీ చెప్పలేదు…. నువ్వెప్పుడొస్తావనీ అడగలేదు. అమ్మ, నాన్న, అన్నయ్య ముగ్గురూ ఏమైందన్నట్టు అనుమానంగా చూస్తుంటే మామూలుగా ఉండలేక పోతుంది. మొన్నటి వరకు ఇది నా ఇల్లని స్వతంత్రంగా … Continue reading →
మా నాన్న, నాతో చెపుతుండేవాడు “అనేక మొక్కుల ఫలితంగా నువ్వు బతికీ బట్ట కట్టినావనీ. అందుకే నరులదిష్ఠీ తలగొద్దనీ, నీ పేరు ‘బొంద్యాలు’ అని పెట్టిన” అని. ఐతే,ఈ ‘బొంద్యాలు’ తండ్రి పేరు బాణోత్ భీలు నాయక్, ఈ బాణోత్ భీలు నాయక్ తండ్రి పేరు బాణోత్ చీమా నాయక్, ఈ బాణోత్ చీమా నాయక్ … Continue reading →
Posted on
1డాడీ ఇచ్చిన కాగితాన్ని చింపి పారేద్దామనుకునేలోగా కావ్య, పెద్ద బిజినెస్ మాగ్నెట్ కూతురు, అన్నీ కుదిరితే నా కాబోయే భార్య, వస్తే ఆ కాగితాన్ని టేబుల్ సొరుగులో పెట్టేసి బయటికెళ్లిపోయాను. కాని డాడీ చెప్పిన మాటలే చెవిలో గింగురుమంటున్నాయి. బిజినెస్సులో అవాంతరాలు వచ్చినట్టే జీవితంలో కూడా ఒక్కోసారి అనుకోనివి తారసపడుతుంటాయి. అంతమాత్రాన మనం తలకిందులైపోనవసరం … Continue reading →
“శైలూ! ఇక్కడ బొమ్మ ఏది” కోపంగా అడిగాడు రాజేంద్ర. “రంగు వెలిసిపోయిన … Continue reading →
“వంటమనిషి కొడుకువి. నువ్వు మాతో సమానంగా కూర్చోవడమా! వెళ్లి వెనక సీట్లో కూర్చో”, అని తరగతి గదిలో తన స్థానాన్ని మార్చారు. “ఒరే! ఈరోజు యేమి తెచ్చుకున్నావురా?” అని ఒకరంటే “ఎవరింటి మెనూనో ఈరోజు…” అనొకరు. అన్యాపదేశంగా ఎవరింట్లోనో మిగిలిపోయింది తాను తెచ్చుకుంటున్నానని. “ఒరేయ్ వీడి స్టేటసుకు ఈ స్కూల్లో చదవడం అవసరమంటారా?” అని ఒకడంటే, … Continue reading →
వంటగదిలో పనిచేసుకుంటున్న పెద్దకూతురు సుహాసినిని చూసి శాంతమ్మ మనసు భారమైపోయింది. కళ్ళు కన్నీళ్ళతో నిండిపోయాయి. సుహాసిని చూడకుండా, పక్కకు తిరిగి చీరచెంగుతో కళ్ళను ఒత్తుకుంది శాంతమ్మ. కానీ సుహాసిని చూడనే చూసింది. అమ్మ దగ్గరగా వెళ్లి “అమ్మా! నా చేతులు చూడు ఎలా అయిపోయాయో?” చేతులు రెండూ అమ్మ ముందుకు చాపింది. వాటిని చూసి దుఃఖంతో … Continue reading →
“రవి మారుటితల్లి వచ్చిందట. ఇన్నాళ్లకు తీరికయింది కాబోలు. ఏమిటో విషయం? ఇన్నాళ్లూ వీడి ఆజాపాజా కనుక్కోలేదు. ఇంజినీరింగులో మంచిర్యాంకు తెచ్చుకోగానే గుర్తొచ్చాడు కాబోలు సవతికొడుకు.” “చిన్నప్పుడైతే సేవచెయ్యాలి గాని, పెద్దవాడయ్యాడు కదా! ఆవిడ పిల్లలకి సేవ చెయ్యడానికి అవసరమయ్యాడు కాబోలు” “అవునూ! ఆవిడికి కవలపిల్లలు కదా! అమ్మాయి, అబ్బాయి” “ఇన్ని సంవత్సరాలుగా రానిది, యిప్పుడే ముఖం … Continue reading →
