పరుగు పరుగున కూతురు చేతన వచ్చి, చెప్పిన విషయం విన్న,పావనికి సంతోషంతో కన్నీళ్లు వచ్చేసాయి .చేతన ను గట్టిగా పట్టుకుని చిన్న పిల్లలా ఏడ్చేసింది. చేతనకి కూడా కన్నీళ్లు ఆగలేదు. పావని వెంటనే తేరుకుని ,చేతన నుదుటిన ముద్దు పెట్టి”నా బంగారు తల్లి. అనుకున్నది సాధించావు .నువ్వు ఇంకా ఇంకా విజయాలు సాధించాలి. తమ్ముడు, నువ్వు … Continue reading →
నన్నయాదులు అర్థం కారా! విశ్వనాధ వినిపించిందర్ధం అయిందో లేదో తెలేదా! జాషువాదుల భావాల బరువు మోయలేమా ! శ్రీశ్రీ ల సిద్ధాంతాలు, రాద్ధాంతాలై ప్రశ్నలు, ప్రశ్నలుగానే వుండి పోయాయా! చలం స్వేచ్ఛ మనసుకో? శరీరానికో? తెలియని అయోమయ స్థితిలో వున్నామా! ఇంతటి సందిగ్ధాల మధ్య సాహిత్యీపు పునర్మూల్యాంకనాలు చేస్తే సత్తా వినిపిస్తే, వినే సత్తా వుందా! … Continue reading →
ముఖ చిత్రం : అరసి శ్రీ విహంగ మహిళా సాహిత్య పత్రిక జూలై సంచిక pdf సంపాదకీయం -డా.అరసిశ్రీ కథలు “మూలాలు” – మజ్జి భారతి కులం కన్నా గుణం ముఖ్యం – శశికళ నా కథ-8– మా చెల్లి పెళ్ళి — డా.బోంద్యాలు బానోత్(భరత్) కవితలు గాయపడని దారి – దేవనపల్లి వీణావాణి వృద్ధాప్య … Continue reading →
మనుషుల్ని మనుషులతో కలిపి సమాజానికి అనుబంధాల ఆమ్లజని ప్రవహింపజేసే రక్తనాళాలు కదా రహదారులంటే కాళ్లను నమ్ముకున్నప్పుడు జీవాలను చేరదీసి వాడుకున్నపుడు వేగ నిదాన సంయమనంతో ప్రాణమున్న కళ్ళు పరస్పర గమనాలను గౌరవించుకున్నాయి వికసించిన బుద్ధిబలం అనాయాసపు యంత్రపరుగునిచ్చింది పరిగెత్తే కాలాన్ని చేదుకొని నిలుపుకోవడానికే ప్రాణంలేని గాలి తిత్తులమీద ప్రాణాలను పరుగెత్తిస్తున్న వాడా ప్రయాణపు మిత హితాలను … Continue reading →
మనిషన్నవాడు ఏడి మనుషులెందుకు మారిపోతున్నారో అసూయ పుడితేచాలు కళ్ళుకూడా పచ్చగా మరిపోతాయి ఈర్ష్య కలిగితేచాలు మంచి కూడా నిప్పులు పోసుకొంటుంది ఎవడు గొప్పతనం వాడిది అనుకోం…మనం ఒకడు ఎదిగితే ఓర్చుకోలేం….మనం దేవుడి గురించి తీయగ మాట్లాడతాం దేవుడి లాంటి ప్రక్కప్రాణాన్ని బాధపెడతాం -డా.బాలాజీ దీక్షితులు పి.వి ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Continue reading →శవంతో ఎవరు మాట్లాడినా పర్వాలేదు గుప్పెడు కన్నీళ్ళు రాలిత్ చాలు అక్కడే ప్రేమ మొలుస్తుంది కొత్త సంభాషణలు పూస్తాయి. చావుపై ఎవరు అంజలి ఘటించినా చాలు మనసులో మబ్బులు క్రమ్ముతాయి మాటలు కురుస్తాయి మనుషులను తడుపుతాయి. కాల్చినా, పూడ్చినా నొప్పి, బాధ ఎరుగని జీవి పెదవుల వైపు ఆశగా చూస్తుంది. ఆఖరి చూపు వ్రాసే అంతిమ … Continue reading →
కొన ఊపిరితో కొట్టుమిట్టాడు ప్రాప్తం దీనత్వపు దీప విలాప తాపం ఆందరిచూపుల్ని చిలుకొయ్యలకి తగిలించారు ఊపిరి ఉచ్ఛ్వాస నిశ్వాసల్లో ఉడుకుతోంది కాలం చావుకి కాలు దుయ్యమంటోంది నోరు పిడచగట్టుకు పోయింది కాళ్ళ కీళ్ళన్నీ కొయ్యబారిపోయాయి దేహమంతా స్వేదంలో నానుతోంది రేపా? మాపా? అన్నట్టే ఉంది పానం! పాలు పోసి పోసి గొంతునంతా ట్రాఫిక్ జామ్ చేశారు … Continue reading →
ముఖ చిత్రం : అరసి శ్రీ విహంగ మహిళా సాహిత్య పత్రిక జూన్ సంచిక pdf సంపాదకీయం -డా.అరసిశ్రీ కథలు ఎందుకు వద్దు – శశి నా కథ-5 – రాత్రి బడి (2) — డా.బోంద్యాలు బానోత్(భరత్) కవితలు ప్రశాంత భారతం సంకల్పంగా…- ముక్కమల్ల ధరిత్రీ దేవి తవ్వకం – చందలూరి నారాయణరావు. తట్టి … Continue reading →
…ఆ విధంగా పొద్దున్నే లేచి ఇంట్లో పనులు చేసుకోని, పశువుల పేడ తీసి పెంటలో వేసి, వాటికి వరిగడ్డి మేత వేసి, ఇంటికి పోయి ఇంత భోజనం చేసి, మధ్యాహ్నం భోజనం కోసం డబ్బా గిన్నె కట్టీస్తే, పట్టుకోని, పశువులను తోలుకోని చెరువెనుకకూ పోయి, పొద్దంతా మేపుకోని, సాయంత్రానికి , మళ్ళీ పశువులను తోలుకొని ఇంటికి … Continue reading →
ఎంతో ఎత్తు నుండి దూకి ఇంకిన చోటిదే… ఖాళీగా కనిపించే ఇక్కడే ఖరీదైన నిజం శిలాజాలమైంది సముద్రాన్ని,అడవిని పర్వతాలను, నదులని మోస్తున్నా కడుపులో నిజం భరించలేక రోజులు ఒరుగుతున్నాయి. మనసు చిట్లకుండా తేలిగ్గా, విలువుగా తవ్వకం జరిగి కాలం పొత్తిళ్ళకు చేరితేనే బతికి యెన్నిటికో బతికిస్తుంది – చందలూరి నారాయణరావు. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Continue reading →
