ఒక్కోసారి జ్ఞాపకాలు ఒక వరుసలో రావు. కొన్ని చినుకులై రాలతాయి. కొన్ని ఎందుకో చూరును పట్టుకున్న వర్షపు బిందువుల్లా మెదడును పట్టి వదలవు. చదువు అంటే ఇష్టం, అయిష్టం లాంటివి ఏవీ ఉండేవి కాదు చిన్నప్పుడు. స్కూల్ అంటే ఫ్రెండ్స్. స్కూల్ అంటే నవ్వులు, కేరింతలు. స్కూల్ అంటే చిరుతిళ్ళు పంచుకుని తినడం, స్కూల్ అంటే … Continue reading →
నా జీవితంలో నన్ను ఎప్పటికీ, ఇప్పటికీ వదలనివి రెండు ఉన్నాయి. ఒకటి అనారోగ్యం, రెండు పరిశోధనాత్మకత. మొదటిది ఎంత ఎక్కువ పైత్యం చూపిస్తే రెండోది అంత పెక్కుగా నాలోకి విస్తరించేది. ఇదేమిటనిపిస్తోందా? అదంతే! మా డాడీ నవ్వితే వీధి చివరికి వినిపించేది. అంత గట్టిగా నవ్వేవారు. నేను కూడా అంతే. నవ్వుతూనే ఉండేదాన్ని. నేను పుట్టిన … Continue reading →
నా curiosity గురించి, అర్థం అయిపోయింది కదా.. ఇక ఎన్ని కథలు చెప్పినా, చివరికి చేరేది ఆ curiosity కొసకే. కొన్నాళ్ళకు మా తమ్ముడు పుట్టాడు. వాడంటే మహా ముద్దు అందరికీ. చెల్లికి మరీను. నేను, చెల్లి ముందు ఒక స్కూల్ లో చదివేవాళ్ళం. తమ్ముడిని స్కూల్ లో వేసే సమయానికి డాడీకి కలెక్టర్ ఆఫీస్ … Continue reading →
ఇంకో ఏడాదికి చెల్లి భూమి మీదికి వచ్చింది. అప్పుడు నా ప్రయోగాలు ఇంకా ఊపందుకున్నాయి. ఇంట్లో వస్తువులు, పుస్తకాలు కాకుండా బుల్లి బొమ్మ లాంటి బుజ్జాయి దొరికింది. నా ప్రయోగాలకు మిగిలిన వస్తువుల్లా మెత్తగా ఊరుకోక, ఏడుపుతో ఇంట్లో వాళ్ళకు సమాచారం అందించేది. ఏడుపుకీ ఇంట్లో వాళ్ళు వచ్చే సమయానికి నా పని కాస్తో కూస్తో … Continue reading →
Posted on
4రెండు మూడు రోజులనుంచీ ఇక్కడంతా అల్లరిగా ఉంది. మూకుమ్మడిగా గ్రామాలకు గ్రామాలు అడవిని నరికి పోడు చేసుకోవడానికి బయలుదేరడం, అర్థరాత్రి అపరాత్రి తేడా లేకుండా చెట్లను నరకడం ఆపడానికి మా సిబ్బంది ఆపసోపాలు పడడం నానా భీభత్సంగా గడిచిపోయింది. ప్రపంచమంతా ఒకవైపు చూస్తుంటె మనవాళ్ళంతా ఒకవైపు వొరిగిపోయినట్టు,అడవిని నరికి ఆ భూమిని ముక్కలుముక్కలుగా ఎవరికి తోచిన … Continue reading →
