రాలుతున్న కన్నీటి చుక్క వెనుక  దాగి ఉన్న కల్లోల మేఘాలెన్నో! గూడు కట్టుకున్న యుద్ధ మేఘాలెన్నో! కిటికీ ఆవల  రెక్కల ఈవల  మధ్యలో ఊచలు  చూపు లో చత్వారం లేదు  కమ్ముకున్న చీకటి లో ఓ వెలుగు రేఖ కై నిరీక్షణ  ఎన్ని కలత నిద్రల్లో  ఎన్ని సార్లు పలవరించావో  హృదయ ఘోషలెన్నో  నాలుగు గోడలను … Continue reading →