ఆమె మరణించింది ఆమె చేయని యుద్ధం లేదు ఇంటా బయటా పోరు తప్పలేదు తనతో తాను అతనితో తాను మనసు లేని మనుషుల్లో ప్రేమను వెతుక్కుంది దారిలో తారసపడ్డ వారిని నమ్మింది కల్మషమెరుగని ఆమె ప్రేమ వెనుకనున్న కాంక్షను పసిగట్టలేని హార్మోన్ల ఉరుకులు పరుగులు పెళ్ళి మంత్రానికి తనువు అర్పించింది పెళ్ళి తంతు దాటవేత లో … Continue reading →
జీవితం భారమయ్యాక, బతుకు పోరాటంలో రోజూ యాతనే! నిత్యం పనుల్లో నిమగ్నమయ్యాక, కంటి ముందు జరిగేవన్నీ, కళ్ళు లేని కబోదిలా లోకం చూసీ చూడనట్టు సాగిపోతుంటే నే గొంతెత్తి అరిచినప్పుడు, అన్నీ పట్టించుకుంటున్నాడని నాపై నిందలేస్తారా? ఓ కళ్ళున్న కబోదులారా! కాస్తంత దృష్టిని ఇటువైపు మరల్చండి! మీ కల్లబొల్లి మాటలొద్దు! మీ కర్మ సిద్ధాంతం పాఠాలొద్దు! … Continue reading →
ఒంటరి పక్షుల్లెక్క జంటై గట్టెక్కితే, ఆరోజు సాయంత్రానికి, నెత్తి మీద కట్టెలయి బయల్దేరద్దుము మోరీలని సాపు చేసిన ఆ చేతులే, పచ్చి కట్టె మోపులని కట్టిన ఆ చేతులే ఈరోజు లేకుంటయినయ్! కాళ్ళకి సెప్పులు లేని రోజులల్ల గూడా, గట్టెక్కి దిగిన ఆ కాళ్ళే, ఇయ్యాల తొక్కితే ఇరిగే ఎండు తొగరి కట్టె లయినయంటే, తెలవకుంటనే … Continue reading →
మనుషుల్ని మనుషులతో కలిపి సమాజానికి అనుబంధాల ఆమ్లజని ప్రవహింపజేసే రక్తనాళాలు కదా రహదారులంటే కాళ్లను నమ్ముకున్నప్పుడు జీవాలను చేరదీసి వాడుకున్నపుడు వేగ నిదాన సంయమనంతో ప్రాణమున్న కళ్ళు పరస్పర గమనాలను గౌరవించుకున్నాయి వికసించిన బుద్ధిబలం అనాయాసపు యంత్రపరుగునిచ్చింది పరిగెత్తే కాలాన్ని చేదుకొని నిలుపుకోవడానికే ప్రాణంలేని గాలి తిత్తులమీద ప్రాణాలను పరుగెత్తిస్తున్న వాడా ప్రయాణపు మిత హితాలను … Continue reading →
మనిషన్నవాడు ఏడి మనుషులెందుకు మారిపోతున్నారో అసూయ పుడితేచాలు కళ్ళుకూడా పచ్చగా మరిపోతాయి ఈర్ష్య కలిగితేచాలు మంచి కూడా నిప్పులు పోసుకొంటుంది ఎవడు గొప్పతనం వాడిది అనుకోం…మనం ఒకడు ఎదిగితే ఓర్చుకోలేం….మనం దేవుడి గురించి తీయగ మాట్లాడతాం దేవుడి లాంటి ప్రక్కప్రాణాన్ని బాధపెడతాం -డా.బాలాజీ దీక్షితులు పి.వి ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Continue reading →శవంతో ఎవరు మాట్లాడినా పర్వాలేదు గుప్పెడు కన్నీళ్ళు రాలిత్ చాలు అక్కడే ప్రేమ మొలుస్తుంది కొత్త సంభాషణలు పూస్తాయి. చావుపై ఎవరు అంజలి ఘటించినా చాలు మనసులో మబ్బులు క్రమ్ముతాయి మాటలు కురుస్తాయి మనుషులను తడుపుతాయి. కాల్చినా, పూడ్చినా నొప్పి, బాధ ఎరుగని జీవి పెదవుల వైపు ఆశగా చూస్తుంది. ఆఖరి చూపు వ్రాసే అంతిమ … Continue reading →
కొన ఊపిరితో కొట్టుమిట్టాడు ప్రాప్తం దీనత్వపు దీప విలాప తాపం ఆందరిచూపుల్ని చిలుకొయ్యలకి తగిలించారు ఊపిరి ఉచ్ఛ్వాస నిశ్వాసల్లో ఉడుకుతోంది కాలం చావుకి కాలు దుయ్యమంటోంది నోరు పిడచగట్టుకు పోయింది కాళ్ళ కీళ్ళన్నీ కొయ్యబారిపోయాయి దేహమంతా స్వేదంలో నానుతోంది రేపా? మాపా? అన్నట్టే ఉంది పానం! పాలు పోసి పోసి గొంతునంతా ట్రాఫిక్ జామ్ చేశారు … Continue reading →
ముఖ చిత్రం : అరసి శ్రీ విహంగ మహిళా సాహిత్య పత్రిక జూన్ సంచిక pdf సంపాదకీయం -డా.అరసిశ్రీ కథలు ఎందుకు వద్దు – శశి నా కథ-5 – రాత్రి బడి (2) — డా.బోంద్యాలు బానోత్(భరత్) కవితలు ప్రశాంత భారతం సంకల్పంగా…- ముక్కమల్ల ధరిత్రీ దేవి తవ్వకం – చందలూరి నారాయణరావు. తట్టి … Continue reading →
ఎవరైనా ఒకసారి తట్టిలేపండి రోజురోజుకీ లోలోనే నిర్జీవం అవుతున్న నిజాన్ని నిజాన్ని లోలోనే నిర్జీవం చేస్తున్న మనిషిని మనిషిని లోలోనే నిర్జీవం చేస్తున్న సమాజాన్ని ఒకసారి తట్టిలేపండి అబద్ధపు ముసుగును సమాజం మీది నుండి ఎవరైనా తీసివేయండి ఎవరైనా తొలగించండి అబద్ధపు రంగును నిజం మీద రుద్దడం ఆపివేయండి మనుషుల కలయికే సమాజం అయ్యిందని ఎవరైనా … Continue reading →
ఎంతో ఎత్తు నుండి దూకి ఇంకిన చోటిదే… ఖాళీగా కనిపించే ఇక్కడే ఖరీదైన నిజం శిలాజాలమైంది సముద్రాన్ని,అడవిని పర్వతాలను, నదులని మోస్తున్నా కడుపులో నిజం భరించలేక రోజులు ఒరుగుతున్నాయి. మనసు చిట్లకుండా తేలిగ్గా, విలువుగా తవ్వకం జరిగి కాలం పొత్తిళ్ళకు చేరితేనే బతికి యెన్నిటికో బతికిస్తుంది – చందలూరి నారాయణరావు. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Continue reading →
